Skandiår.DL
- 31 jul. 2023
- 8 minuten om te lezen

9. Heggli Gård

1 juni - 31 juli

Na regen komt zonneschijn

De eerste dag dat we uit Brändön vertrokken was het weertje stralend. We zijn intussen over de 50 dagen verder en hebben bakken regen over ons gehad. Zeker de laatste week van mei en de eerste weken van juni waren kletsnat. We fietsen dagelijks gemiddeld effectief zo’n 3-4 uur, wat helemaal niet veel is. De overige tijd gaat naar inkopen doen, de tent klaarzetten, eten koken, lezen, zwemmen… De laatste weken hadden we in die 4 uur fietstijd ook gewoon 3 uur regen.

Op 4 juni wouden we voor onze lunch schuilen in een supermarkt voorbij Bodo. We hadden eigenlijk geen eten nodig, maar zochten een plekje om ons eten droog te kunnen opeten. Hier geraken we aan de praat met Doris, een Duitse welke intussen 40 jaar lang in Noorwegen woont. Ze nodigde ons uit om bij haar te komen eten, want ze had toch veel teveel. ‘Het is een uurtje rijden met de auto’, zei ze enthousiast. Lisa haar ogen schitterden meteen, want ze dacht dat het dus niet veraf was. Dominique schatte het anders in. Een uurtje met de auto doe je niet even snel op de fiets. Wanneer we de route uitzetten, bleek Doris nog 67 km verder te wonen, terwijl we bijna 30 km in de benen hadden zitten.

Door de gietende regen fietsen met uitzicht op een droge warme plek is natuurlijk moriverend! Het bleek uiteindelijk onze langste fietsdag te zijn met bijna 6 uur op het zadel. Amper 2 droge momenten, met dank aan de Noorse tunnels!

Dank je wel Doris om ons een droog plekje te geven, en de ‘Let’s save food’-boodschappen met ons te delen! Uiteindelijk bleven we 3 nachten slapen, en we kookten heel wat voedseloverschotten bij elkaar. Doris vindt het net als ons niet fijn wanneer niet verkocht voedsel wordt weggegooid uit de winkels, en haalt dus zelf ‘verouderd’ voedsel op.

Doris voelde zich wat teleurgesteld en vond het jammer dat ze haar wondermooi plekje niet in al zijn schoonheid kon tonen, wanneer we aangaven terug op de fiets te springen. Uiteindelijk kregen we wel een voorproefje te zien tijdens dat enige zonnige momentje. De volgende dag staat de wekker vroeg. Om 4h zitten we op de fiets richting øres waar we de Hurtigruten ferry opwachten.

Workaway 2: een warme plek op Heggli Gård

Lisa ging Amaranthe vergezellen van 8 tot 16 juli tijdens de World Choir Games in Zuid-Korea. Achter de schermen verzette ze bergen werk om de reis in goede banen te leiden (Lees: vanuit de tent, vanop de boot, of een plaatselijk kloostertje waar we de nacht doorbrengen). Hiervoor zou Lisa eerst terug naar België reizen om van daaruit samen te vertrekken. Dit betekende dat we een plekje nodig hadden om Lisa’s fiets een tijdje te stallen. Idealiter zou Dominique er ook enkele weken kunnen verblijven en graag een handje toesteken. Via het ‘WorkAway’- platform hadden we al heel wat mensen aangeschreven, maar kregen we nergens reactie. Het kloostertje op de Lofoten heeft ons extra geholpen, want van daaruit vond Dominique uiteindelijk ‘Heggli Gård’, een prachtig plekje in Noorwegen waar Ellen, Anton en Noah wonen. Filip woont op dit moment ook bij hen in. Na het eerste schrijven volgt weldra een eerste videocall. We voelen al snel een klik en gaan ervoor. Moestuinieren en helpen met de opbouw van een serre, het lijkt Dominique wel wat! Lisa heeft ook wel zin om in organisch tuinieren!

Uiteindelijk komen we een kleine 2 weken vroeger aan. Dit bleek eigenlijk perfect uit te komen, want zo konden we Ellen, Anton, Noah nog leren kennen voordat ze op reis vertrokken richting Zweden. Ellen (componiste) is afkomstig uit Amerika en Anton (leraar organisch tuinieren) kan zijn Nederlandse roots niet verbergen hoewel hij graag een Vlaams accent aanneemt :-). Noah is amper 11 jaar oud maar spreekt perfect Noors, Nederlands, Engels & Duits. Ook leren we er Filip kennen. Hij is sinds midden april verhuisd van België naar Noorwegen en woont hier tijdelijk in. Overdag heeft hij ook zijn vaste job als timmerman, ‘s avonds steekt hij nog een handje toe waar mogelijk. Het is een plezante bende!

Het is duidelijk dat we ons niet zullen vervelen op dit plekje. Alle groentjes groeien als kolen in de biologische tuin. Naast boerenkool is er ook spitskool, aardappelen, worteltjes, verschillende soorten salade, radijs, broccoli, bloemkool, boontjes, peterselie, ajuin, aardbeien, blauwe bessen, rabarber. Er zijn ook nog 2 katten (Felix & Mons), 5 koeien (waaronder Bianca), 31 schapen en een 10-tal kippen. Het is een prachtig paradijs, maar wel eentje dat heel veel tijd en energie vraagt.

In ruil voor een 5-tal uur werken krijgen we kost en inwonen. In realiteit helpen we de hele dag door. We vinden het tof en leren heel wat bij, maar we komen nog uren te kort.

Dominique heeft zijn tanden gezet in het opbouwen van een serre van +- 3x9m. We proberen zoveel als mogelijk recuperatie bouwmateriaal te gebruiken en dit lukt behoorlijk goed. Nagenoeg 90% van het hout komt uit de tuin. Vorig jaar is een grote boom omgevallen tijdens een storm. Deze werd verzaagd tot heel wat bruikbaar hout. Omdat we met veengrond te maken hebben en ook een minimum aan thermische massa willen creëeren, beslissen we om toch een betonnen fundering te bouwen. Het onderste muurtje wordt opgetrokken uit baksteen, welke al meer dan 40 jaar ligt te liggen in een garage in het dorp. Het is tof te weten dat de bakstenen in Stadsbygt gebakken zijn. De ramen zijn afkomstig uit een gesloopt schoolgebouw. Er is heel wat schuurwerk aan, maar het hout is in perfecte staat. We hebben uiteindelijk slechts 3 weken werktijd, en dat bleek net te kort te zijn. Dankzij de hulp van Nina en Nora (2 extra workawayers) komen we heel wat verder jij het opschuren van de ramen, en is er bijna full house! Heel tof!

Lisa kan zich uitleven in de keuken: er is meer dan genoeg lekker voedsel om te verwerken.

Touwens, Amaranthe Oudenaarde bekroonde zich maar liefst tot World Champion in de categorie Female Chamber Choirs, daarmee behouden ze hun 5e plaats op de World Raking List.

(PS: gebruik het pijltje om naar de volgende foto te gaan)

Heggli Gård is ook een B&B. Je kunt dus ook gerust mee genieten van dit pareltje, zonder de handen uit de mouwen te steken.

Een uitstapje naar Zweden als intermezzo

Wanneer de eigenaars op reis vertrekken 19 juli, trekken ook wij er nog een mid-weekje op

uit. We bezoeken de Trangia fabriek en ontmoeten eindelijk Joakim. We hebben al enkele maanden contact met Joakim, nadat Dominique aan Trangia een technische vraag stelde over ons kookvuurtje. Joakim was enthousiast over ons verhaal, en we hielden contact. Het leek ons nu het perfecte moment om de Trangia fabriek te bezoeken, en Joakim ook eens in levende lijve te ontmoeten.

De reis erheen was ook best de moeite waard. De eerste 30 km doen we per fiets en ferry, het vervolgtraject gebeurde normaal met de trein…maar deze bleek geannuleerd. Gelukkig wachtte er ons een bus op. De buschauffeur voelde zich een beetje onwennig wanneer we onze fietsen wilden meenemen, maar uiteindelijk kregen we die er netjes ingepast!

We hebben heel veel genoten van ons reisje in onze reis, en merkten dat we het allebei fijn vonden terug even in Zweden te zijn.

Joakim geeft ons een persoonlijke rondleiding doorheen de fabriek. Bijzonder interessant wat er allemaal schuilt achter een ogenschijnbaar super eenvoudig kampeervuurtje. Daarna brengt hij ons naar ‘de Trangia cabin’. Een prachtige chalet vlak bij een meertje. Alsof de chalet of zich nog niet luxueus genoeg is, is er ook nog een sauna die we kunnen gebruiken. Heerlijk ontspannen dus.

Na twee nachtjes in de cabin, reizen we verder door naar het zomerhuis van Joakim. Hier is nog veel werk aan, maar het kan een prachtig plekje worden. Omdat de fundering niet heel goed meer was, hadden ze het huis alvast opgepakt en 20m naar links verzet.

We zetten onze tent op in de tuin en koken samen met Joakim. Om de avond te beëindigen neemt hij ons nog mee in zijn oude Volkswagen op toertje doorheen zijn geboortestreek. Heel eenvoudig maar het voelde zo vertrouwd aan voor ons.

De laatste nacht laat hij ons slapen in zijn eigen appartement in de stad, Öresund. Op deze manier kunnen we ook het stadsleven verkennen.

Een welgemeende dankjewel aan Joakim voor zijn gastvrijheid.

En route: verder zuidwaarts richting Oslo

Op 25 juli zeggen we een laatste keer ‘Tot ziens’ aan iedereen in Heggli Gård. We eten nog een laatste lunch mee, zodat we niet meteen opnieuw naar de winkel hoeven. We fietsen voorbij Trondheim langs Røros tot in Rondane.

In Rondane klimmen we beetje bij beetje tot - voor ons- het hoogste punt van deze reis. We komen op 800m hoogte en worden getrakteerd op prachtige uitzichten van het Noorse binnenland. Voor ons voelt het wat gek aan. Hoewel we hier 2.5 keer zo hoog zijn als aan de Noordkaap, voelt het rurale landschap aan in het uiterste Noorden toch hoger aan.

In Rondane doen we een tussenstop bij de Rondane River Lodge. Lisa zal binnenkort aan de slag gaan bij Noorderhuis, waar de RRL eveneens toe behoort. Lisa kan er meteen de sfeer in de lodge opsnuiven, en we kunnen er droog overnachten. We hebben geluk, want Benjamin neemt ons ‘s avonds nog mee op Elandenjacht. Lisa en ik hebben intussen bijna 6000 km in Skandinavië afgelegd, maar hebben er nog niet veel kunnen spotten. Deze avond zagen we er zeker 10 van heel dichtbij. Misschien zegt de Rondane River Lodge jullie ook wel wat. Benjamin & Karen kwamen enkele jaren geleden in het programma ‘het Hoge Noorden’ op tv. Zijn we meteen ook bij BV’s geweest ;) De volgende ochtend krijgen we nog de kans om een eindje te kanovaren.

Ons herinneringenlijstje

Zoals steeds voegen we nog een allegaartje toe. Het zijn kleine momenten die voor ons voor eeuwig op ons netvlies gebrand zijn.

Even doorbijten: na regen komt zonneschijn. We hebben bakken regen over ons gehad, maar hebben ook wel heel wat mooie zonnige dagen gehad. We zijn blij dat we - tussen de twijfels door - niet toegegeven hebben. Blijven fietsen, het weer wordt echt wel beter!
Lofoten, prachtige natuur maar ook ontzettend druk. Het Noordelijkste deel was rustig en dus ook heel fijn om fietsen, maar hoe meer we bij de ‘highlights’ komen, hoe meer verkeer. De campervan toeristen zijn talrijk aanwezig en nemen een deeltje van de magie weg. Mede door het weer en de drukte zijn we dan ook snel doorheen deze eilanden groep gefietst.
Slaapplekjes vinden is een uitdaging, maar soms doet zich een unieke kans voor. Zoals die ene avond dat we van de ferry rollen en het ‘wachthuisje’ voorbij komen. Het is verwarmd met vloerverwarming, heeft stopcontacten en het toilet is om de hoek. Dan moeten we geen twee keer nadenken en rollen we graag ons matje uit. Hoewel het uiteraard wat grenzen verleggen is voor ons beide.
De natuur zit boordevol lekkers: rond Røros plukken we de eerste cloudberries (moerasbessen). De cloudberries staan meestal op zeer vochtige plekken, gelukkig zijn onze sandalen waterdicht.
Onderweg vinden we heel wat toffe lunchplekjes: een schaaktafel, een brug waarvan we dachten dat niemand hierover zou rijden met de auto.
Kamperen vlakbij het water kan soms risky zijn: vlakbij Rissa dachten we het ideale kampeerplekje gevonden te hebben bij het water. Wanneer het water plots wel heel erg snel dichterbij kwam, zijn we toch maar opgekrast.
Koffiecorners bij de lokale supermarkten! We zijn steeds blij wanneer we onze koelkast kunnen bijvullen bij de lokale supermarkt.
Terwijl Dominique in Heggli Gård bleef, kon hij een echt bergconcert bijwonen. Muzikant Poul Høxbro speelde er onder andere hoorn. Dit muzikaal spectakel kwam helemaal tot zijn recht in het bergachtige landschap!

In 2023 hebben we de lente overgeslagen. Op 1 juni werden we wakker in een vers besneeuwd landschap. Begin juni droegen we dus nog mutsen en wolle truien. Op 9 juni werden we wakker in een stomende tent: de zomerzon wekt ons op. Vanaf dit moment ruilen we onze muts in voor zonnecrème en een zomerpetje. De winterbotines kunnen naar België, de zoektocht naar sandalen is gestart.