8. Das Leben, eine reise.

11-30 mei

We hebben de Noordkaap achter ons gelaten en zijn dus officieel de terugweg richting het tropische Belgenland ingeslagen. Op het moment dat we deze blogpost aan het schrijven waren, bevonden we ons nog in sneeuwachtige maanlandschappen. Intussen hebben we letterlijk de lente overgeslagen, en bevinden ook wij ons in warmere oorden.

We hebben niet overal evenveel internet mogelijkheden gehad, vandaar dat onze blog iets later uitsturen deze keer. We nemen jullie nog even mee op reis!

Hurtigruten

Wanneer we van de Noordkaap weg rijden, passeren we opnieuw langs Honningsvåg. Hier hadden we de keuze: ofwel rijden we 200 km terug langs dezelfde baan ( er zijn geen andere mogelijkheden), ofwel nemen we de ferry. Lisa hoopte de gekende Hurtigruten ferry tocht te kunnen beleven. Nu we toch zo hoog in het Noorden zitten, is het een mooie kans om het meteen uit te proberen. We blijven 1 dag op de Kong Harold zitten en kunnen in Hammerfest even afstappen om kort een kijkje te nemen in het stadje. Het valt ons op dat wij de gemiddelde leeftijd op de Ferry nog niet met een half jaartje naar beneden kunnen krijgen. Voor Dominique is dit soort reizen niet weggelegd, al is het wel een aangename manier om noodzakelijke verplaatsingen te doen en even een aantal praktische dingen te regelen. 

De Hurtigruten brengt ons van Honningsvåg tot Øksfjord. We krijgen nu ook de prachtige fjorden en ruwe kliffen eens langs de andere kant te zien! Ook al bevind je je op een gigantische hybride ferry, we voelen ons erg klein in deze prachtige omgeving. 

Een dipje

Nadat de Ferry ons van Honningsvag naar Øksfjord bracht, viel Lisa wat in een dipje. Gewoon even geen goesting in alles en een zware verkoudheid deed er een extra schepje bovenop. In Alteidet vinden we een publiek vissershutje waar we lekker droog en warm kunnen slapen, dankzij een hoop lokaal gekapt brandhout. Wanneer het de volgende dag stevig stormt, zakt de moed bij Lisa helemaal in de schoenen. De golven op de fjord en het geruis binnen in de hut maken het allemaal net iets dramatischer. Het feit dat de vlag duidelijk tegenwind aangeeft, doet weinig goed. Het is tijd om het vandaag-heb-ik-het-net-iets-lastiger-brilletje op te zetten. Dank je wel Evelien voor deze brilletjes, het helpt! Wanneer we de route bekijken op komoot, zien we dat er een aantal klimmetjes voor ons liggen. Waarom vandaag doorfietsen wanneer alles duidelijk tegenzit? 

We besluiten een dagje extra te blijven. We hebben toch de luxe dat we op een droge plek zijn die we warm kunnen houden en vers drinkwater kunnen we iets verder halen uit een watervalletje. 

We beseffen dat het heerlijk is om in alle vrijheid de keuze te kunnen om een dagje langer te blijven. Niets hoeft en alles kan. 

Nationale Noorse feestdag in Tromsø

De meeste Noren zijn erg trots om Noor te zijn. Ze vieren dit ook rijkelijk op 17 mei, de Nationale feestdag. We hadden het geluk dat we via Janne en Maarten bij Josima in Tromsø konden blijven logeren. We kenden Josima niet van tevoren, maar hadden wel meteen een toffe klik. Hoewel ze een klein appartementje heeft, mochten we er meteen onze matjes uitrollen en enkele dagen blijven. We koken met veel plezier voor Josima en hebben enkele boeiende babbels samen.

Ze nam ons mee naar het nieuwe zwembad. Een ticketje kostte er 18 euro, maar je kreeg er meteen sauna, bubbelbad en een magische omgeving bij. Ook toonde Josima ons andere mooie plekken in Tromsø, en gaf ze een gouden tip voor een stevige wandeling aan Dominique. Tromsø blijkt een heel tof stadje te zijn, en heeft voor elk wat wils. De

We hebben op deze manier zoveel meer kunnen genieten van Tromsø dan eenvoudig enkele dagen op hotel. Josima, dank je wel!

Een stukje samen op de baan

Enkele km’ers voorbij Tromsø zien we een dame in de berm van de weg met opgestoken duim. In haar andere hand draagt ze een nieuw fietswiel en een tentzak, op de grond staat een boodschappentas. Het is duidelijk dat ze per fiets reist! Haar vriend Luc wacht enkele km’ers verderop op haar. Ze bleken de laatste dagen wat pech gehad te hebben: haar fietswiel was gebarsten (been there, done that) en de tent was kapotgerukt tijdens stormweer. Dat laatste mag uitblijven. We knopen een gesprek aan en ze legt ons uit waar Luc op haar wacht, als we willen zijn we ook welkom.  Via een Instagramfoto proberen we hun kampeerplekje terug te vinden. Het duurde enkele uren en we hadden het bijna opgegeven… but we did it! Heel veel hebben we niet gebabbeld, want het weer liet dit niet toe. Deze nacht was wellicht de meest woeste nacht van onze fietsreis, waarbij we heel af en toe dachten dat de tent het lastig kreeg. Dominique was ‘van wacht’ en hield in de gaten of de scheerlijnen ‘s nachts bleven zitten. De volgende dag was het een toontje lager.

Deze ontmoeting bleek het begin van enkele toffe momenten samen. Sommige stukjes reden we samen, andere stukjes niet. We dachten dat Maryam en Luc voor ons de Ferry zouden nemen. Blijkbaar werkte de Ferry niet tijdens het weekend, en kwamen we elkaar opnieuw tegen op weg naar de Ferry in Gryllefjord.

Workaway

Dominique heeft een tweetal weken iets minder zacht -maar daarom niet minder goed- geslapen dankzij een falende sea-to-summit matras. Bij ons voelt het aan als een déjà-vue, want Lisa’s matras hebben we tijdens het eerste deel van de fietsreis al teruggestuurd. We hebben zelf meerdere pogingen gedaan om de matrassen te repareren, maar geen oplossing bleef duren. Uiteindelijk besloot ook Dominique een nieuwe matras te kopen en deze een 300-tal km verder te laten leveren. Rekening houdend met het verkennen van Tromsø, zou dit ons voldoende tijdsbuffer moeten geven om het pakketje op tijd te leveren. We leren dat de Zweedse post en Noorse post het uiteindelijk niet beter doen dan PostNL. De verwachtte leveringsdatum veranderde plots van ‘tomorrow’ naar ‘Unknown delivery date’.  

Omdat we toch even ‘onbeperkt’ moeten blijven wachten, zoeken we naar een oplossing. We vragen op camping Frilutsenyer Andoya of we hier even kunnen verblijven. In ruil helpen we met het onderhoud van het terrein, een win-win situatie voor ons allebei dus. Nadat we onze tent opgezet hadden, kwam de eigenaar langs. ‘This is not going to work. The weather for the next week is so bad, you both will be not amused’. We krijgen uiteindelijk een mooi hutje waar we in kunnen verblijven, en heel wat fysiek werk te verzetten. Dat laatste doen we tussen de regen-, hagel- en sneeuwbuien door.

En of we hier blij mee zijn! Naast het werk genoten we van ons kort sedentair bestaan. Dominique genoot er ook van om op die ene droge ochtend de omgeving verder al lopende te verkennen. 

Een vriend of een vreemde?

Het dichtsbijzijnde dorpje om boodschappen te doen vanuit Friluftsenter Andoya is Rysohamn, zo’n 10 km verder. Sortland is het dichtsbijzijnde stadje, zo’n 60 km verderop in de andere richting. Omdat ons pakketje geleverd zou worden in Rysohamn, besloten we eerst Sortland te bezoeken. Helaas bleek het liften richting Sortland onmogelijk. Geen enkele Noor zag ons staan. We bleken meer geluk te hebben bij het liften richting Rysohamn: de eerste auto stopte. De oudere man, afkomstig uit het hogere Noorden, vertelde dat ze hoger in het Noorden een andere mentaliteit hebben en elkaar helpen er doodnormaal is. Het is ook nodig, want de weersomstandigheden kunnen er extreem zijn. Wanneer enkele Russische camionchauffeurs enkele dagen vast zitten omwille van 2 gesloten bergpassen, zal de lokale Noorse bevolking trachten te helpen, ongeacht leeftijd, geslacht of afkomst. We leren het mooie spreekwoord: 

‘Een vreemde is een vriend welke je niet eerder ontmoet hebt’.

Een wereld waarin we elkaar vaker helpen, is ongetwijfeld een aangenamere wereld! 

We nemen ons voor om steeds te stoppen voor een wildvreemde lifter, het kan steeds het begin zijn van een boeiend klein avontuur! Of een levenslange vriendschap? 

Een allegaartje

We sluiten deze nieuwsbrief graag af met enkele fijne bedankmomentjes!

• We vinden het altijd prettig wanneer we, totaal onverwacht, plots een prachtige publieke kota ontdekken!

• Thanks @ Sarah for waving at us! It was only the start of a good evening. Your garden was a perfect campspot for us ;)

• Wanneer we na 350 hoogtemeters ontdekken dat de baan enkel aan één zijde van de pas geruimd is, kunnen we de tunnel echt niet vermijden en moeten we een andere oplossing vinden om aan de andere kant van de berg te geraken (Sørkjosen). Dominique geeft teken naar de eerste de beste camionette, maar beseft dat deze niet meer om kan keren voor de tunnel. Think again! Twee vlotte Poolse Chauffeurs waren er als de eerste bij om ons te helpen. Dit is zonder twijfel de vlotste autostop die we meegemaakt hebben.

• Aan de andere kant van de pas zwaaien we naar een mobilhome met Belgische kenplaat. Marcel & Maria draaiden meteen hun kar. Achteraf bleek dat ze dachten dat we andere fietsreizigers waren die ze kenden. Een toevalligheid leidde tot een aangename babbel, lekkere koffie en suikerwafel. Dat ze nadien onze winterschop en winterbanden wilden meenemen, vonden wij helemaal geweldig. Bedankt!

• Noorwegen maakt er een punt van om prachtige, architecturale openbare toiletten te voorzien. Pure luxe voor ons ;)

• Twee Duitse dames aten samen met ons avondeten in een surfhutje op de Lofoten. Een fijne babbel, en inspiratie voor eenvoudig maar heerlijk kampeereten: wraps. En de Noren zijn er dol op.

• ‘Das Leben, eine reise. Nordkapp. Reisen ist leben!’. De waarheid komt uit de mond van een 79-jarige man met heel veel wijsheid.

• We hebben bakken regen te verduren, maar de landschappen blijven ons inspireren.

• Wanneer we een ouder vrouwtje vroegen of we onze drinkbussen mochten vullen, gaf ze ons een pakje vers gebakken wafels mee. Hart-& lichaamsverwarmend!

Vele groetjes van uit Trondheim (en België).

En een goed verlof hé!

Lisa & Dominique