6. Vinter in Brändön

1 januari - 20 maart

De zon is terug - of toch zeer regelmatig!

We schrijven deze blog vanuit ons gezellige huisje in Brändön. Buiten is het momenteel -20°C, stralende zon en geen wind. Héérlijk dus. Binnen is het iets warmer, het stoofje brandt en de thee dampt. 

We hebben intussen de korte dagen achter ons en krijgen terug heel veel energie dankzij de zon, welke elke dag vroeger van de partij is. Vandaag komt de zon al op om 5h36, maar het is al lekker licht vanaf 5u ‘s ochtends. Ook ‘s avonds kunnen we al langer genieten van licht want ze gaat pas onder om 19h14. Dat is een heel groot verschil met onze blog van 3 maand geleden. Toen zaten we midden in de donkerste periode met amper 2u zon per dag. Elke week staat de zon zo’n 40 minuten vroeger op, en gaat ze een dik half uur later onder. Een wereld van verschil! Dit gecombineerd met het sneeuwwitte landschap, zorgt ervoor dat we niet meer zonder zonnebril buiten gaan. 

Gek weetje: de Zweedse huizen hebben bijna nooit gordijnen aan hun slaapkamerramen. Het klinkt logisch voor bij de korte dagen. Wanneer de zon binnenkort niet meer onder gaat, zal het een stukje lastiger zijn. Vooral voor Lisa dan, zij slaapt nu al met een t-shirt op haar gezicht om het licht af te blokken. Dominique snort gezellig door, en heeft nog steeds een wekker nodig om wakker te worden. 

Dankzij die lange dagen hebben we nu wel extra veel energie en motivatie om vroeger op te staan en meteen een stevige wandeling te maken. 

Bezoek uit België

We hebben behoorlijk veel hoog bezoek gehad uit België. 

Lisa’s mama kwam begin januari langs. Lisa was toen gelukkig pas uitgeziekt. Dominique kreeg het die dagen dubbel en dik te verduren, de « mannenziekte » maakte het extra hard. Lisa en haar mama hebben er maximaal van genoten: lange sneeuwwandelingen, lichtelijk verloren lopen, een sami reindeer experience bij de Lodge en natuurlijk een rondje dogsledding. 

Midden januari kwamen Elien en Stijn. We hadden samen met hen een goedgevulde plannning uitgezet. Samen met de gidsen van Brändön Lodge konden we heel wat toffe activiteiten doen: winterskills bijwerken, een snowshoe walk en snowmobile tour. Een gesprek met Jon-anders over het leven van de sami-inheemse bevolking bracht ons ook heel wat bij. 

Oorspronkelijk zouden we samen naar de cabin van onze buren trekken, welke enkele kilometers hier vandaan op een eiland staat maar door een sterke Zuiderwind, was dit niet mogelijk. De wind uit het Zuiden stuwt heel wat water naar het noordelijke puntje van de Baltische zee, waar wij wonen. Gezien het ijs op de zee zo’n 50 tot 70 cm dik is, kan het water nergens heen. Hier en daar kan het water toch tussen spleten / kraters / aan de randen ontsnappen, waardoor het water zich opstapelt bovenop de dikke ijslaag en tussen de sneeuw. Nadien zorgde een sneeuwstorm voor een gevaarlijke situatie in bepaalde zones: 50 cm ijs, 1m water, een laag sneeuw. Je kunt je wel inbeelden dat dit niet het juiste moment was om een lange wandeling over de Baltische zee te maken. Dominique had elders een jagershutje gevonden. Luxe nihil, sfeer maximaal. Het houtvuurtje warmde de hut in een mum van tijd op, tot net iets boven comfortabele slaaptemperatuur. ;-) Slapen in een sauna, het hoort er allemaal bij. 

Elien & Stijn hadden erg veel geluk: Op minstens 4 van de 6 dagen hebben ze noorderlicht kunnen zien - niet iedereen heeft zoveel geluk! 

Tot slot kregen we nog bezoek van een aantal nichtjes en neven van Lisa. Zij hadden een verblijf geboekt in de lodge net als enkele activiteiten. Eline, Anaïs, Maria en Emiliano arriveerden op een van de koudste dagen van ons verblijf. De temperatuur zakte eventjes tot -23 graden wat er voor zorgde dat de snotjes in onze neuzen meteen bevroren. Wanneer enkele uren later ook Bart arriveerde was de temperatuur al aan het stijgen waardoor hij deze ijskoude verwelkoming niet heeft meegemaakt. De rest van hun verblijf was ronduit schitterend. De zon maakte de langlauf tochtjes en wandelingen extra aangenaam. 

Tot slot werden ook zij getrakteerd op een fenomenale noorderlichtshow. We werden zelfs zo verrast, dat we vanuit de sauna in badkledij naar buiten renden om naar de hemel te staren. 

Grappig detail: Lisa is een pechvogel

Zowel met de sneeuwscooter als met de huskyslee ging ze ‘overkop’ en neen, ze zat niet aan het stuur. 

Hoewel kantelende sneeuwscooters voor Lisa niets nieuws zijn, was dit nog niet vaak voorgekomen bij de gidsen van de lodge, toch is Dominique er in geslaagd om dit te laten gebeuren. 

Ook met de huskyslee zijn Anaïs en Lisa uit de bocht gevlogen en omgekieperd. Gelukkig geen gewonden! :D 

Goedgevulde maanden

Naast een stevig werkschema proberen we zoveel als mogelijk te genieten van het Noordelijk Zweden. 

• Samen met Kate en de hondenslee trokken we erop uit voor enkele uren. We hadden elk wat meegenomen om te eten en bakten worstjes boven een vuurtje, Zweedser kan haast niet. 

• Begin februari bezochten we samen met een Olivia, een van onze studentenjobbers, de Sapmi market in Jokkmokk. Een van de grootste en oudste evenementen in Zweeds Lapland. Het lokte op 3 dagen tijd zo’n 40.000 bezoekers. 

• Op een van onze vrije dagen vroeg Göran, onze manager, of we een transfer naar Piteå konden doen. Van daaruit vertrekt de icebreaker die ons en een hoopje andere toeristen meeneemt op zee. Deze boot vaart normaal zo’n 3 keer per week om de rivier en zee open te houden. Op deze manier kunnen de boten de papierfabriek bereiken. Wij konden na een eindje varen ook zelf het water in! Wat een ervaring. 

• Kiruna: een mijnstad op een 400-tal km boven Luleå. We bezochten er onder andere het icehotel. Het wonderlijke hotel heeft zowel een permanente als een tijdelijk hotel. Het tijdelijke hotel wordt jaarlijks opnieuw vormgegeven door artisten overal ter wereld. Circulairder dan dit kan een gebouw niet worden: de ijsblokken worden gehaald uit de naastgelegen Lule Rivier. Nadien loopt het water van het smeltende ijs gewoon terug in deze rivier. We zijn zelf niet blijven slapen in dit hotel, maar een bezoek was absoluut de moeite waard. Daarnaast brachten we een bezoek aan de LKAB-mijn. Het is de grootste moderne mijn in Europa en voorziet 1% van ‘s werelds ijzererts. Momenteel zit de mijn op 1540 meter diepte, wij bezochten de publiek toegankelijke zone op 540 meter diepte. Het is enorm leerrijk om te zien wat er allemaal voorafgaat aan het bestellen van een IPE 450. LKAB is een van de grootste spelers in de groene industrieën in Europa, omdat ze samen met SSAB trekker zijn in de productie van green steel. Hoewel Dominique hier eigenlijk al heel wat vanaf weet, is toch een nieuwe wereld opengegaan. 

• Weekendje kamperen op de top van Flakkaberget. Je leest het goed: vlakke berg. Het doel was vooral om meer ervaring op te doen met kamperen in de sneeuw: we zullen het nog kunnen gebruiken. Het opzetten van de tent is een heel stuk arbeidsintensiever: het aanstampen van de sneeuw en verankeren van de tentlijnen vraagt heel wat extra tijd. Op koude winteravonden is dit natuurlijk mooi meegenomen, want het zorgt ervoor dat je niet koud krijgt. 

• Bijna dagelijks gaan we op wandel met de Ester en Tea, de honden van de buren. Heerlijk! 

• Samen met gids David zijn we gaan skiën in Storklinten. Dominique ging later voor zijn avondshift ook nog Måttsund en Kåbdalis onveilig maken. Deze skigebieden zijn niet te vergelijken met het ruwe karakter van de Franse / Zwitserse alpen, maar dit hoeft het plezier daarom niet minder te maken. Het is er heerlijk rustig en een stuk minder commercieel uitgebuit. 

• Dominique is sinds januari begonnen aan een nieuwe opleiding: ‘take the lead in sustainability’. De timing van deze opleiding was ideaal te combineren met ons verblijf hier (tot eind maart). Al doende is het duidelijk dat de opleiding vrij intensief is. Of Dominique deze nieuwe kennis meteen fulltime zal inzetten in een nieuwe job is niet zeker. Het is in elk geval erg leerrijk en hij kan het meenemen in eender welke volgende job. 

• Regelmatig gaan we bij de buren: gezellige avonden gegarandeerd! Op deze manier hebben we ook al kennisgemaakt met een aantal andere inwoners van Brändön. Daarnaast gaan we ook geregeld over en weer voor een Fika of broodbaksessie.

• Vandaag zouden we naar Luleå gaan: we hadden een sauna naast een icebath geboekt met enkele collega’s. Een sneeuwstorm stak er een stokje voor. Op een nacht tijd is er een 30-tal cm sneeuw gevallen. De wind zorgde ervoor dat er op de wegen soms 50-60 cm sneeuw lag, waardoor we eigenlijk ingesneeuwd zaten.  Het icebath en de sauna naar een ander moment verplaatsen lukt helaas niet. Dominique probeerde meteen enkele collega’s warm te maken, om gewoon zelf ons icebath te maken. Dit duurde even, maar uiteindelijk vonden we wel wat Zweedse en Poolse vrijwilligers!

What’s next?

Begin maart namen we afscheid van Mik, onze collega en huisgenoot. Hij keerde al vroeger terug naar Australië om er een opleiding te doen. Hierdoor hebben we al sneller dan verwacht een gevoel van ‘einde seizoen’… Het cliché ‘time flies when you’re having fun’ is hier meer dan ooit van tel, en doet ons beseffen dat het tijd is om onze volgende plannen stilaan vorm te geven. 

Binnen enkele dagen zal Dominique samen met een aantal gidsen op trektocht gaan in het Muddus National Park. We willen ook nog eens paardrijden samen met gids Patrick. Daarnaast staat ook nog een kampeeruitje op de planning. 

We plannen om nog tot ongeveer 20 april hier te blijven. Lisa haar papa komt op de valreep nog even langs. Ideaal natuurlijk om wat bagage mee te geven :)

Nadien zetten we de fietstocht richting Noordkaap verder!

Vi sees…

Dominique & Lisa