10. Byebye Noorwegen - Hey Denemarken

1 augustus - 22 august

Een tussenstop bij kleine broer

De voorbije week brachten we door in Amstelveen. We hebben het geluk even bij  Dominique’s kleine broer Gianni en zijn gezinnetje te kunnen blijven. Het is heel fijn om zijn vrouw Star nog eens te zien en kleine Leo & Kai te leren kennen. We zitten op een steenworp van Amsterdam.

We hebben heel wat te delen…in deze blog gaan we van Rondane en fietsen we heel Denemarken door!

Hoogtepunt op Rondane

De vorige blog verstuurden we vanuit de Ronane River Lodge. Dominique probeerde Lisa nog te overtuigen om samen een bergwandeling in het prachtige Rondane berglandschap te maken, maar de regen en Lisa’s enkelpijn zaten niet mee. Dominique kon Lisa tijdens het super-de-luxe ontbijt wel nog overhalen om mee de kano in te stappen. 

Een drietal uur later geven we alles op alles om tegen stroom in terug te keren. We houden ons vast aan alle planten en boomtakken welke we maar konden grijpen. Na verwoede pogingen stappen we toch uit en duwden we de kano over het natte grasveld heen. Uiteindelijk gingen we opnieuw te water, maar kort nadien zijn we in hetzelfde avontuur. Zigzaggend gaan we 20m verder, vervolgens komen we iets te dwars te liggen en duwt de stroming ons 50m terug. Intussen hebben we een betere techniek gevonden. Zigzaggend van de ene naar de andere oever komen we er uiteindelijk wel. We hebben ons allebei kostelijk geamuseerd! Zoals Lisa dan zelf aangeeft: ‘Soms heb ik een aanzetje nodig, en moeilijk kan ook!’

We springen uiteindelijk pas rond 15h terug op de fiets. Nooit gedacht dat de zon nog zo mooi zou schijnen vandaag. Je zou nochtans denken dat we intussen beter weten! Het begint meteen stevig, want we starten van 700 hoogtemeters en moeten over 1100 hoogtemeters. Opnieuw kronkelen we rustig verder - net als de auto’s en enkele vrachtwagens - langs de schapen die overal op de warme asfaltbaan verspreid liggen. Ze genieten duidelijk van hun eerder gegeten gras en trekken zich weinig aan van wat er rondom hen gebeurt. Wij begeven ons als passanten in hun terrein, niet omgekeerd. 

Lisa had vooraf een idee waar we de tent konden opzetten. Maar na amper 9,9 km klimmen, vraagt Dominique: ‘Is het te gek om onze tent hier op te zetten? Het is 17h, de zon schijnt, en het landschap is magisch!’. Lisa twijfelt niet en fietst meteen van de baan het gras- en struikgewas in, richting het meer in een vallei omgeven door bergtoppen. We zijn er niet alleen: aan de overkant op 500 m staan nog 2 tentjes, en er zijn minstens 15 campers hier en daar verspreid in het landschap. Er is plek genoeg voor iedereen. Ons plekje is mooi verscholen: we zijn niet zichtbaar vanop de baan en zien slechts 2 andere campers in de verte. Het is de luxe van reizen met de fiets. 

Éen bergtop in het bijzonder heeft al snel Dominique zijn aandacht: onderaan was de berg nog begroeid door struikgewas, bovenaan lijkt het een maanlandschap. Terwijl Lisa op het gemakje uitrust in de tent, ruilt Dominique zijn fiets’sletsen’ voor gesloten sportschoenen. ‘Ik ga even daarheen, tot strakjes!’. Daarheen blijkt later ‘Mount Muen, 1440m’. Geen berg zoals in de Franse Alpen, maar toch een mooie wandeling waardig! Op de weg erheen komt Dominique de bijna gepensioneerde Hilde tegen. Ze twijfelt of ze verder gaat naar de top, omwille van de hevige regen zichtbaar in het Westen. De wind blaast duidelijk ook uit het Westen en duwde de regenbuien steeds dichterbij. Dominique gokt dat de regen er wel op tijd uit zal vallen. We bereiken de top droog en genieten van het prachtige verzicht over de andere bergtoppen heen. Ons tentje beneden vergaat in het niks. We zijn niet de eerste die dit maanlandschap bereiken, overal staan steenmannetjes. 

Wat we niet konden zien aankomen, zijn de donkere regenwolken komende uit het Oosten. Typisch Noorwegen: je hebt geen idee uit welke richting de volgende plensbui zal komen. Onder lichte dwang van lichte motregen vangen we de afdaling aan. De losliggende en door dunne moslagen bedekte stenen worden in een mum van tijd spekglad, maar wanneer je rustig de tijd neemt, kom je er wel. Een uur en enkele plensbuien later komen we opnieuw aan in het dal. Er komt een stevige wind opzetten waardoor we quasi droog terug zijn. De herfst wordt terug zomer. 

Bezoek aan Oslo

Een 100 tal km voor Oslo krijgt Lisa de ene ‘warning’ na de andere op haar gsm. Is het niet de Noorse overheid via sms, dan is het de weerbericht app, maar ook via vrienden. Storm Hans zit eraan te komen en die zou heel wat regen met zich mee brengen. Omdat we nog iets te ver van Oslo zijn, besluiten we om onze tent onder een shelter te plaatsen. Daar blijven we droog voor de regen en staan we iets hoger van de grond, want de shelter staat vlak bij de instroom van een rivier in een meer. Door de vele waarschuwingen voelen we ons niet helemaal comfortabel. Dominique polst toch even bij de lokale bewoners of we veilig staan aan het meer. Een man die zijn boot weg haalde verzekert ons dat de shelter voldoende hoog boven het water staat, en mocht het noodweer echt dichtbij komen, zou hij nog wel eens langskomen om ons te helpen. We blijven ook een dag langer op dezelfde plek. 

Achteraf gezien bleek dit eigenlijk helemaal niet nodig te zijn. Het heeft er bakken geregend, maar ook niet continu. Het water steeg inderdaad, maar was niet dramatisch. Blijkbaar was storm Hans op deze plek dus niet zo actief, en hadden wij geluk. 

De volgende dag doen we het laatste stuk naar Oslo op de fiets. Van heel onze reis blijkt dit het stuk met de meeste hoogtemeters! We hebben nog wel een aantal uur regen, maar kunnen hier intussen wel door kijken. Rustig nemen we de tijd om enkele potjes te vullen met blauwe bessen en frambozen.

In Oslo besloten we enkele dagen een AirBnB te huren. Zo konden we onszelf nog eens lekker opfrissen maar ook al onze spullen wassen en onderhouden waar nodig. Dominique bakte voor 3 dagen pannenkoeken, het is eens wat anders dan ons dagelijks ontbijt. De blauwe bessen en frambozen die we de dag ervoor zelf hadden geplukt, waren een perfecte aanvulling. Heerlijk!

Havenstad Oslo heeft ons op verschillende vlakken verbaasd. Deze stad is de jongste jaren bijzonder snel gegroeid en dit is ook wel merkbaar aan de veelheid van recente gebouwen. Architecturaal is er voor elk wat wils. Wij vonden de ijsrots met Pinguïns (Norwegian opera & ballet) in elk geval zeer geslaagd! 

Oslo heeft ook een onverwachts kantje: het daklozen probleem is er bijzonder zichtbaar en lijkt moeilijk onder controle te houden. Het is voor ons natuurlijk de eerste ‘grootstad’ sinds lang, maar in een cultuur die bekendstaat als ‘zorgend voor de bevolking’ hadden we dit niet verwacht. 

Naast het goederentransport dat iets verder van het centrum gebeurt, zijn er een aantal zones voorzien waar je makkelijk het water in kan. Het zijn een soort van stedelijke stranden, die het leven in de stad een stuk aangenamer maken!

Tot slot nemen heel wat inwoners de fiets om zich te verplaatsen. Wij krijgen daar meteen een fijn gevoel van! Hoewel wij het gevoel hebben dat de auto nog zeer aanwezig is in de stad, merk je dat er ook inspanningen geleverd worden het voor fietser en wandelaar makkelijker te maken.

Twee en halve dag bleek voor ons voldoende om op te laden en Oslo te verkennen. We nemen de Ferry richting Denemarken. Na 3 maanden laten we Noorwegen achter ons: tijd om de westkust van Denemarken te verkennen!

Westkust Denemarken

We komen aan in de op één na Noordelijkste haven van Denemarken: Frederikshavn. Dominique heeft enkele uren kunnen slapen op de boot en is wat slaapdronken. Lisa is zoals gewoonlijk heel de tijd wakker gebleven, en is nog klaarwakker. Het is na middernacht en we fietsen naar de eerste shelter op de kaart. We zijn allebei verbaasd hoe stil het is in de omgeving. 

Omdat Frederikshavn gelegen is aan de Noordoost-Kust, steken we eerst het land door naar de Westkust. Het klinkt ver, maar het is perfect in één dag te doen. Nadien dalen we Denemarken af via de Westkust, grotendeels langs de nationale nummer 1 fietsroute die quasi gelijk loopt met EuroVelo 12. 

De westkust van Denemarken heeft ons allebei verbaasd. Net zoals de Fjorden de schoonheid van Noorwegen bepalen, kan je in Denemarken niet voorbij de prachtige verstrekkende heidevelden en grasduinen. We fietsen via talloze nationale parken en koelen regelmatig af in de zee. Tussendoor vinden we het ook steeds fijn om een vuurtoren te bezoeken.

Hoewel wildkamperen niet toegestaan is, is het zoeken naar een slaapplek echt niet moeilijk. De Shelter-app geeft ons een duidelijk overzicht van waar je een shelter kan vinden, en meestal is er ook een composttoilet en watervoorzieningen. Voor ons voelt het aan als luxe kamperen. Als afwisseling is het zeker tof. 

Onze laatste nacht in Denemarken zal ons nog lang bijblijven. De shelter is gloednieuw en draaibaar. Je kunt deze perfect draaien naar de richting die jij wilt. In de avond kiezen we voor het Westen, en vlak voor het slapengaan draaien we de shelter richting het Noord-Oosten. We hangen onze binnentent op in de shelter om de muggen te slim af te zijn, zo combineren we de luxe tent & shelter. Deze avond kookten we voor het eerst ook twee keer. Blijkbaar was er een beetje brandalcohol in onze ketel gelekt, en was ons eten niet te vreten. Het duurde wel even eer we doorhadden wat er juist misgelopen was. We hadden al enkele uren uitgekeken naar het avondeten, dit bleek een koude douche te zijn. Lisa sprong nog snel op de fiets richting het dichtstbijzijnde dorp om nieuw eten te halen. Na de tweede kooksessie kwam vlak voor zonsondergang nog een fietsreiziger toe: Kai. Hij is een Duitser die pas terug is van een jaar fietsreizen door Europa. Kai kan er duidelijk niet genoeg van krijgen en is na 2 weken opnieuw vertrokken voor een klein tripje in Denemarken. We delen verschillende verhalen met elkaar. We hebben het er goed. Het is de ideale plek en het ideale moment om Denemarken af te sluiten. 

We hebben opnieuw enkele kleine momentjes die voor eeuwig een plekje in ons geheugen krijgen:

• Verschillende delen van de EuroVelo 12-route gaan over het strand. Wanneer het strand nog nat is, lukt het wel om daarover te fietsen. Lisa neemt hier wel wat voorsprong met haar brede banden. Dominique komt wel achter. Hier en daar zijn ook zones waar auto’s toegelaten zijn. Het is een beeld dat we in België niet echt kennen!

• In Thisted wouden we een typisch Deens kerkje bezoeken. Op het graspleintje ervoor zat een groepje oudere mensen, genietend van een koffietje en een babbel. Ze nodigden ons uit om erbij te komen. Blijkbaar kwamen ze elke week op hetzelfde moment samen voor een babbel en een wandeling: gezellig!

• Ook in Denemarken hebben we weinig open hemel gehad voor het slapengaan. Wanneer het toch helder was, probeerden we zeker te genieten van de ondergaande zon. Hvide Sande was de perfecte locatie aan het strand. Lisa had zelfs een klein flesje rode wijn voorzien. We bleken niet de enige die wouden genieten van de ondergaande zon! En toen…gooide Lisa de fles rode wijn om, over Dominiques regenjas. We probeerden de wijn zo goed als mogelijk van de regenjas af te halen. Enkele omstaanders staken ons enkele extra doekjes papier toe… Ja, het was een bijzondere avond en een mooie zonsondergang! 

• In Åsa passeert storm Hans. We hebben een shelter weten te vinden aan een meer. Het stikt er van de muggen: wanneer Dominique 1 mug doodslaat op zijn arm, zitten er plots 2 muggen in de plaats. En in dezelfde tijd heeft Lisa er ook 3 muggenbeten bij. We zijn intussen behoorlijk gerouteerd en zetten eerst onze natte tent op in de wind. Binnen de 5 minuten is ze droog gewaaid, zodat we ze onder de shelter kunnen spannen. We combineren zo een muggenvrij plekje met de luxe van een droge tent. Omdat we niet zeker zijn of deze plek op zo’n 1m boven meerniveau wel veilig is wegens storm Hans, gaat Dominique even ten rade bij lokale Noren. Ze kwamen hun bootje ophalen omdat er heel veel regen voorspeld is, maar geven aan dat we ‘normaal gezien’ wel veilig staan. We houden het meerniveau in het oog. Het is wel de eerste keer tijdens de hele reis dat we twee avonden op dezelfde plek kamperen. Enerzijds voelen we geen druk omdat we vlak bij Oslo zijn, en we hebben vandaag gewoon geen zin om door een regendouche te rijden. Lisa heeft wel zin om gewoon in haar blote zelf even door de regen te gaan dansen. She’s crazy!

• Wanneer we paddestoelen zien die we herkennen, kunnen we het niet laten om er enkele te verwerken in het avondeten. Wanneer we ze niet herkennen, riskeren we het zeker niet. De Berkenboleet kenden we nog niet, maar iemand ter plaatse hielp ons op weg. 2 grote paddestoelen gemixt met rijst, guinoa, bulgur, linzen en wortels: een stevige lekkere maaltijd!

En nu terug de fiets op! In ons volgend bericht gaan we door NW-Duitsland en fietsen we heel Nederland door. Wellicht wordt dat meteen ook onze laatste blog, want weldra zijn we dus opnieuw in België!

Tot gauw!

Lisa & Dominique